Realizacyjny konkurs architektoniczny na koncepcję nowego budynku dydaktyczno-administracyjnego D1 Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu.
Projekt: Współautor
Inwestor: Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu
Lokalizacja: ul. Romualda Traugutta
Kategoria: Architektura użyteczności publicznej
Pow. użytkowa kompleksu: 12 120m2
Rok : 2021
Wizualizacje: Barbara Getter
KONCEPCJA
Koncepcja urbanistycznego rozwiązania terenu kampusu ASP zakłada istnienie dwóch dominujących pierzei zabudowy leżących po przeciwnych stronach wschodniej i zachodniej. Pomiędzy nimi od strony południowej znajduje się nieuporządkowana pierzeja kilku budynków mieszkalnych. Środek dziedzińca wypełnia starodrzew zieleni. Projektowany budynek ASP składa się z trzech odrębnych, zróżnicowanych funkcji, scalonych w jedną bryłę. Tylko zwarta elewacja zabudowy może stanowić przeciwwagę dla istniejącej, masywnej bryły zachodniej pierzei kampusu. Z uwagi na przewidywane etapowanie i budowę budynku, poszczególne bryły nowego budynku podzielone są dylatacjami jednakże stanowią jedną całość funkcjonalną i wspólną koncepcją kształtowania elewacji.
Rozwiązanie architektoniczne przewiduje jedną scaloną bryłę wpisaną w ograniczenia obowiązujących linii zabudowy. Od strony zachodniej jest to ciągłe i załamane lico elewacji a od strony wschodniej ściana gr. 60 cm na wysokość 4 kondygnacji. Pomiędzy budynkiem D1 i D2 znajduje się, przykryty szklanym dachem, dziedziniec wewnętrzny, spełniający przepisy p-poż i umożliwiający doświetlenie okien budynku D1.
Budynek_D1 – ma wejście zaakcentowane portalową wnęką elewacji z dużym formatem podziałów przeszklenia. Podkreśla to rekreacyjny charakter aneksów korytarza. Budynek_D2 – posiada głównie funkcję wystawienniczą którą zblokowano na powtarzalnych kondygnacjach. Pomiędzy tymi powierzchniami a budynkiem sąsiednim znajduje się patio przykryte szklanym dachem. Na poziomie parteru znajduje się tu sala kawiarni na 60 miejsc z zapleczem. Na ostatniej kondygnacji znajdują się przestrzenie administracji z niewielkim widokowym tarasem. Budynek_D3 – mieści głównie funkcje związane z akademikiem. Posiada odrębne wejście poprzez niewielki plac wejściowy i podcienie. Tarczowe podpory podcienia od strony zachodniej zadaszają podziemne kontenery na odpady, które całym blokiem windowym wyjeżdżają na poziom terenu. Parter przewidziano dla strefy wejściowej, studenckiej galerii wystawowej oraz wyodrębnionej pracowni dydaktycznej. Antresola tego budynku ma dostęp do zewnętrznego tarasu komunikacyjnego powiązanego z budynkiem dydaktycznym. Piętro zajmuje 5 pracowni studenckich wraz z zapleczami gospodarczymi. Wszystkie pozostałe kondygnacje przewidziane są dla 90 pokoi zamieszkania dla studentów oraz 5 pokoi gościnnych. Szeroki korytarz w tej przestrzeni, na każdym piętrze, zajmują kuchnie oraz przestrzenie rekreacyjne typu świetlica, czytelnia itp. Na trzech kondygnacjach od strony wschodniej znajdują się również indywidualne balkony pokoi studenckich tworzące wspólne tarasy.
Koncepcja kształtowania fasady obiektu polega na zestawieniu szklanej płaszczyzny ściany osłonowej budynku z aluminiowymi elementami jej konstrukcji oraz lameli ograniczających dostęp światła słonecznego. Czarne tło szkła staje się ekranem dla siatki również ciemnych elementów aluminiowych. Aluminiowe słupy nośne ściany osłonowej mają wymiary 40x10cm i tworzą konstrukcję elewacji o module 300cm. Pomiędzy nimi znajdują się poziome lamela gr. 5cm i szerokości 20cm o rozstawie 42cm. Pozwala to zachować 20cm szczelinę pomiędzy poziomym elementem aluminiowym i szybą co umożliwia mycie elewacji. Sama ściana osłonowa posiada podział szklenia co 150 cm. Poziome lamele mają ten sam poziom na całej elewacji maskując różnice podziałów poziomych szkła wynikające ze zróżnicowanych poziomów kondygnacji w poszczególnych budynkach. Opisany układ siatki elewacyjnej dotyczy pomieszczeń o funkcji dydaktycznej i biurowej gdzie bezpośredni dostęp światła słonecznego może być niekorzystny. Natomiast pomieszczenia mieszkalne akademika i przestrzenie wystawowe mają łamacze światła w postaci pionowych „żyletek” o rozstawie 100 cm. W przypadku akademika pokrywa się to z podziałem okien doświetlających pokoje.
Budynki D1 i D3 posiadają, konstrukcje szkieletową – żelbetową . W budynku akademika, na kondygnacjach mieszkalnych, słupy zastępuje się poprzecznymi ścianami żelbetowymi. Natomiast w budynku D2, z uwagi na konieczność uzyskania dużych wolnych przestrzeni proponuje się konstrukcję stalową. Nad aulą, na poziomie parteru, gdzie wymagana jest wolna przestrzeń, zaproponowano przestrzenną konstrukcję tworzącą rodzaj samonośnego sześcianu. Stanowi on, wraz z poszczególnymi stropami i słupami o module 600x600cm, przestrzenny, stalowy układ kratowy typu Vierendeela.
GALERIA
