Konkurs na opracowanie koncepcji architektoniczno – urbanistycznej obiektu wystawienniczo – edukacyjnego na terenie Muzeum Treblinka. Niemiecki nazistowski obóz zagłady i obóz pracy (1941-1944).
Projekt : Współautor
Inwestor : Muzeum Treblinka
Lokalizacja : ul. Wólka Okrąglik 115, Kosów Lacki
Kategoria : Architektura użyteczności publicznej
Pow. użytkowa : 1 800 m2
Rok : 2021
Wizualizacje : Barbara Getter
KONCEPCJA
Inspiracją formalną formy architektonicznej pawilonu jest główna bryła pomnika ofiar w Treblince. Zwarta, masywna, surowa bryła z ciosów kamiennych wyraża bezmiar tragedii ludzkich losów. Dlatego, w nawiązaniu do jej wyrazu, zaprojektowano pojedynczą, wolnostojącą formę pawilonu połączoną tylko przewiązką z istniejącym budynkiem. Trapezowe w przekroju, masywne ściany z betonową okładziną, otaczają oszkloną przestrzeń wystawową. Podłużne, duże otwory w ścianach przyziemia, pozwalają na doświetlenie funkcji znajdujących się w kondygnacji podziemnej. Ogólny wyraz plastyczny pawilonu stwarza wrażenie mocnej, surowej formy która symbolizuje dramat tysięcy istnień ludzkich.
Tragiczny kontekst znaczeniowy został również zaakcentowany we wnętrzu sali wystaw stałych. Z uwagi na znaczną rozpiętość stropu (17,8 m) przewidziano kasetonowe przekrycie w formie masywnej, stalowej, kraty o wysokości 150 cm. Krata ta widziana na tle szklanego sufitu pomieszczenia, może być również odbierana w sposób symboliczny jako cierpienie więźniów tęskniących za wolnością.
Całość funkcjonalnego rozwiązania budynku oparta jest na siatce modułowej 660 x 660cm. Zadecydowano zasadniczy podział funkcji któremu towarzyszy również założenie przestrzenne. Nad powierzchnią terenu znajdują się jedynie dwie podstawowe funkcje wystawowe. Na parterze, wystawy czasowe i na piętrze wystawy stałe. Wszystkie pozostałe funkcje towarzyszące znajdują się poniżej poziomu terenu. Bryła główna pawilonu, nad terenem, zawiera wszelkie konteksty treściowe i znaczeniowe, natomiast funkcje towarzyszące są neutralne poniżej terenu. Takie założenie architektoniczne pozwala zachować obecną skale zabudowy wyznaczoną przez istniejący budynek przeznaczony do zachowania.
Budynek posiada 2 wejścia. Do głównego wejścia do holu możemy się dostać z poziomu przyziemia poprzez szerokie schody prowadzące do podziemnej przestrzeni otwartej stanowiącej równocześnie doświetlenie znajdujących się tu funkcji. Z tej wysokiej na 2 kondygnacje strefy, niejako zewnętrznego holu, wchodzimy do holu głównego. Stanowi on główną dyspozycję funkcjonalną całego budynku. Stad dostępna jest recepcja, szatnia, klatka schodowa, winda , zespół sanitariatów, sale konferencyjne oraz łącznik komunikacyjny z istniejącym budynkiem. W związku istniejąca różnica poziomów 1 m na drodze łącznika oprócz schodów znajduje się platforma podnośnika dla niepełnosprawnych. Drugie wejście do budynku znajduje się bezpośrednio na poziomie parteru. Tutaj za pośrednictwem wiatrołapu dostępna jest klatka schodowa, winda, sanitariaty oraz sala wystaw czasowych i rzeźb Willenberga. W sąsiedztwie wiatrołapu wejścia znajduje się zadaszony aneks dla wystaw na wolnym powietrzu lub dla tablic informacyjnych. Wiatrołap wejściowy połączony jest zadaszonym przejściem z głównym wejściem do istniejącego budynku. Całe 1 piętro zajmuje wystawa stała wraz z towarzyszącymi funkcjami komunikacji i sanitariatów.
Zagospodarowanie przestrzeni na projektowanej działce zakłada powtórzenie wolnostojącej bryły która wraz z istniejącym budynkiem będzie stanowiła wspólny blok. Pomiędzy nimi tworzy się szeroki ciąg pieszy stanowiący dziedziniec wejściowy do obu budynków. Nowa bryła posiada gabaryty zbliżone do istniejącej tworząc z nim wspólna kompozycję. Szeroki ciąg pieszy doprowadzający zwiedzających do muzeum, w kierunku przeciwnym łączy się z drogą do Obozu Zgłady Treblinka. Główny, wejściowy ciąg pieszy na teren muzeum o szer. 11m, posiada małą architekturę która jest powtórzeniem istniejących elementów betonowych brył prowadzących wzdłuż drogi do obozu. Przypominają one powtarzalnym układem podkłady torów kolejowych prowadzących na rampę. W rejonie muzeum pełnią one również rolę siedzisk i swoją surowością nawiązują do atmosfery miejsca. Po obu stronach tego ciągu pieszego co 6m znajdują się niskie lampy oświetlające głównie nawierzchnię drogi. Pozostały teren posiada lampy na wysokich słupach równomiernie rozświetlające obszar.
GALERIA
