Konkurs architektoniczno-rzeźbiarski na Koncepcję Pomnika Bitwy Warszawskiej 1920 w Warszawie wraz z zagospodarowaniem terenu.
Projekt : Współautor
Inwestor : Miasto Stołeczne Warszawa
Lokalizacja : Plac na Rozdrożu, u zbiegu alei Ujazdowskich i ulicy Koszykowej w Warszawie
Rok : 2019
Wizualizacje : Barbara Getter
Nagrody : Wyróżnienie w konkursie rzeźbiarsko-architektonicznym
KONCEPCJA
Wyjątkowy, heroiczny i wzniosły temat wart wiekopomnego upamiętnienia wymaga adekwatnej do rangi, koncepcji plastycznej. Dlatego starano się stworzyć monumentalną bryłę rzeźbiarską zarówno w zakresie rodzaju formy jak i wielkości.
Zaprojektowano dwie symetryczne bryły o wysokości 30m i jedną, uzupełniającą osiowo, o wysokości 17 m. Główne bryły są rozsunięte w odstępie 3 m tworząc pionową szczelinę, przez którą przechodzi piesza kładka, rodzaj bramy chwały.
Inspiracją znaczeniową formy były dwa symbole. Są to skrzydła orła – godła państwa, oraz skrzydła husarii jako najbardziej wyrazistego znaku chwały oręża polskiego. Zestawienie tych elementów w jednej formie stanowi syntezę znaczeniową całej historii zwycięstw polskiego wojska w obronie wolności, religii i państwowości.
Na osi szczeliny, od strony Al. Wyzwolenia znajduje się płaska, tarczowa, wysoka forma, pełniąca uzupełniającą rolę przestrzenną a poświęcona szczegółowej informacji historycznej. Inskrypcje o dużych literach pozwolą szczegółowo zapoznać się z przeznaczeniem i ideą monumentu.
Na głównych płaszczyznach formy umieszczono identyfikacyjne symbole i napisy w postaci obecnego godła państwa – „Orła w Koronie”, oraz datę wydarzenia historycznego 1920.
Ogólny wyraz plastyczny monumentu z osiową szczeliną na środku, tworzy rodzaj „Bramy Chwały”, która może się utożsamiać z tradycyjnym łukiem tryumfalnym.
Lokalizacja monumentalnej formy rzeźbiarskiej i osie widokowe preferują symetryczne rozwiązanie przestrzenne. Dlatego zaadaptowano do projektu istniejące elementy zagospodarowania Placu Na rozdrożu oraz elementy małej architektury. Pozostawiono bez zmian średnice kolistej płaszczyzny placu likwidując jedynie wewnętrzne trawniki. Umożliwia to pełniejsze wykorzystanie nawierzchni placu w przypadku urządzania okolicznościowych uroczystości w otoczeniu. Nie zmieniono również lokalizacji i wymiarów istniejącej fontanny, którą zamieniono na nieckę wypełnioną wodą, aby uzyskać odbicie formy rzeźby. Ławki na krawędzi sadzawki zamieniono w dwa kamienne terasy opadające w kierunku wody. Iluminację formy rzeźby przewidziano reflektorami świetlnymi rozmieszczonymi przy podstawie i świecącymi ku górze aby wydobyć ekspresję bryły. Idea całościowej kompozycji plastycznej zakłada jednorodność materiałową zarówno formy rzeźbiarskiej jak również okrągłego placu. Jako materiału do wykonania monumentu przewiduje się biały beton architektoniczny.
GALERIA
