Konkurs rzeźbiarsko-architektoniczny na Pomnik upamiętniający przymusowe wypędzenia Wielkopolan w czasie II Wojny Światowej przez okupanta niemieckiego, zlokalizowany w Poznaniu.
Projekt: Współautor
Inwestor : Urząd Miasta Poznania
lokalizacja : Park im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Rok : 2021
Wizualizacje : Barbara Getter
Nagrody : Wyróżnienie w konkursie rzeźbiarsko-architektonicznym
KONCEPCJA
Ideą formalną, treściową i znaczeniową pomnika jest stworzenie rzeźbiarskiej interpretacji brutalnego przerwania „ścieżki losu życia” wielu istnień ludzkich. Dramatycznie połamana forma jest symbolem oderwania ludzi od ich korzeni i przymusowego przeniesienia w obce miejsca uwidocznione nazwami poszczególnych miejscowości.
Kompozycja bryły pomnika jest wynikiem powiązania jej bezpośrednio z rzutem pozostałości schronu z czasu II wojny światowej. Mury fundamentowe poszczególnych brył rzeźbiarskich wpisane są pomiędzy obrysem rzutu zabudowy schronu. Pozwala to uniknąć problemów technicznych przy posadowieniu a równocześnie stwarza możliwość zaznaczenia na powierzchni terenu zarysu murów podziemnej budowli. Takie powiązanie przestrzenne bryły pomnika oraz schronu z czasu II wojny, obrazuje kontekst znaczeniowy uwikłania tragicznych losów wojennych Wielkopolan.
Rozwiązanie przestrzenne oparte jest na kompozycji dwóch elementów: 1.) Dominanty przestrzennej rzeźby pomnikowej na górnym poziomie istniejącego wzniesienia. 2.) Powiązania komunikacyjnego z otaczającymi ciągami pieszymi oraz placu dla organizowania uroczystości.
Dostępność górnego poziomu dla niepełnosprawnych możliwa jest ścieżką od strony parku, pokrywającą się z rzutem bunkra. Czytelne zaznaczenie pozostałości schronu, który po rewitalizacji może zostać udostępniony zwiedzającym i stanowić również przestrzeń dla muzealnej ekspozycji związanej z deportacją. W części graficznej pokazano propozycję stworzenia takiego wejścia do schronu celem udostępnienia dla zwiedzających. Lokalizacja tego wejścia jest istotnym elementem koncepcji rewitalizacji. Istniejące schody wejściowe są szerokości 109 cm i nie spełniają norm ewakuacyjnych niezbędnych do wprowadzaniu tam grup zwiedzających. Natomiast szerokość korytarzy schronu wynosi 140 cm i wymaga takiej samej szerokości schodów wejściowych. Stanowi to równocześnie normatywną, minimalną szerokość ewakuacji. Dlatego postanowiono zaprojektować nowe schody wejściowe, szerokości 140 cm, na osi głównego korytarza schronu . Natomiast schody istniejące przykryto szklanymi panelami w podłodze placu tworząc możliwość wglądu. Ich podświetlenie od strony wnętrza stworzy jasną, atrakcyjną plamę fragmentu placu.
W związku z wyjątkową, narożną ekspozycją wyniesienia terenu, przewidziano likwidacje fragmentu zieleni niskiej i wysokiej od strony ulic. Lokalizacja pomnika w tym miejscu zapewnia jego widoczność z wielu kierunków narożnych. Nowe nasadzenia zieleni od strony parku wpiszą się w istniejącą ścianę zieleni. Przewiduje się dwa rodzaje oświetlenia. Jest to wysokie oświetlenie uliczne rozświetlające cały teren oraz lokalne lampy ledowe, w nawierzchni bruku, tworzące iluminację formy pomnika.
Do realizacji projektowanej kompozycji przestrzennej proponuje się użycie tylko 3 podstawowych materiałów: betonu architektonicznego – mur z napisami, kostki z granitu „Strzegom” – teren placu, oraz stali brązowej patynowanej lub kortenowej dla bryły pomnika. Konstrukcja elementów pomnikowych z profilów stalowych obudowanych blachą gr. 3mm.
GALERIA
