Konkurs na opracowanie koncepcji architektoniczno – urbanistycznej rewitalizacji budynku starej Octowni wraz z rozbudową na potrzeby Muzeum Okręgowego w Lesznie.
Projekt : Współautor
Inwestor : Muzeum Okręgowe w Lesznie
Lokalizacja : Aleja Jana Pawła II , w centrum historycznego miasta Leszna
Kategoria : Architektura użyteczności publicznej
Powierzchnia : 2 500 m2
Rok : 2022
Wizualizacje : Barbara Getter
KONCEPCJA
Pod względem funkcjonalnym projektowany budynek stanowi zespół 2 brył, połączonych ze sobą kubaturą komunikacji. Jedną bryłą jest zabytkowy budynek Octowni a drugą, stanowi blok wystawowy. Kubatura ekspozycyjna ma bryłę zdecydowanie wyodrębnioną od istniejącej, zróżnicowanej, niskiej zabudowy. Czytelna prosta bryła prostopadłościanu budynku, pozbawiona jest otworów okiennych i wpasowuje się w granice otaczających działek. Urozmaicenie stanowią świetliki nad salami malarstwa, zadaszenie z fotowoltaiką, oraz rozbudowane zagospodarowanie dachu zielenią i podestami rekreacyjnymi lub wystawowym. Druga kondygnacja bryły, nadwieszona jest nad stanowiskami postojowymi znajdującymi się na terenie.
Zabytkowy budynek Octowni posiada 3 kondygnacje. Na parterze znajduje się hol wejściowy i szatniowy, sanitariaty, pomieszczenia straży, kawiarnia ze sklepikiem, biblioteka oraz pomieszczenia techniczne. Kawiarnia dostępna jest zarówno z holu jak również z odrębnego wejścia zewnętrznego. Wydzielone sanitariaty uniezależniają ją od godzin działania muzeum. Na wprost wejścia głównego znajduje się kontrolowane wejście do budynku wystawowego. Pierwsze piętro zajmują pracownie digitalizacji, konserwacji i blok edukacyjny z sanitariatami. Piętro to, dostępne jest z parteru windą i jednobiegowymi schodami, poprzez antresolę. Oprócz funkcji komunikacyjnej pełni ona również rolę rekreacji związanej z blokiem edukacyjnym. Obecne poddasze zostało zaadaptowane na wydzieloną kondygnację administracyjną. Zachowując istniejącą konstrukcje więźby drewnianej, podniesiono konstrukcję projektowanego, żelbetowego stropodachu do wysokości 3m w świetle kondygnacji. Równocześnie zachowano konstrukcję i pokrycie dwóch skośnych płaszczyzn istniejącego dachu, oraz przebieg linii murów ogniowych dwóch ścian szczytowych. W nowej połaci płaskiego dachu znajdują się świetliki doświetlające wnętrze użytkowe.
Koncepcja projektowanej ekspozycji, będzie przedmiotem odrębnego opracowania konkursowego, dlatego przewidziano maksymalne elastyczne rozwiązania funkcjonalne przestrzeni umożliwiające takie przedsięwzięcie. Służą temu wielkoprzestrzenne wnętrza luźno powiązane ze sobą, tworząc jedną zwartą bryłę. Brak okien w elewacjach zapewnia możliwość dowolnego kształtowania sztucznym oświetleniem atmosfery wnętrz umożliwiających skupienia na poszczególnych eksponatach. Jedynie na ostatniej kondygnacji, na ekspozycji malarstwa, zapewniono dostęp światła dziennego poprzez świetliki dachowe. Są one wpisane w konstrukcje stropu kasetonowego i tworzą możliwość regulacji dostępu światła dziennego poprzez ruchome przesłony. Ewentualna koncepcja ekspozycji niektórych zasobów malarstwa w świetle dziennym tworzy różnorodność ekspozycji. Z uwagi na otaczającą zwartą zabudowę brak jest możliwości tworzenia czytelnych widoków elewacji nowego budynku. Dlatego zrezygnowano z ich kształtowania na rzecz jednej czytelnej bryły która będzie oglądana tylko w poszczególnych fragmentach.
Istotnym elementem rozwiązania funkcjonalnego jest wyodrębnienie głównego wejścia, które powinno być zaakcentowane w pierzei zabudowy. Rozwiązano to poprzez adaptację istniejącego fragmentu Octowni, swobodnie stojącej ściany jako reliktu fragmentu budynku. Ściana ta została pozbawiona przypadkowych przymurowań otworów i pozostawienie ich w swojej surowej formie. Główna, szklana ściana wejściowa do muzeum, została wycofana w głąb kubatury pozostawiając intrygujące, puste otwory wejściowe. Zadaszenie, powstałej w ten sposób przestrzeni, w postaci ażurowej pergoli na górnej wysokości ściany, pozwala zwrócić uwagę na ważność tego miejsca. Jego akcentowanie wspomagane jest również kontrastowym, jasnym kolorem nawierzchni wychodzącej aż na chodnik ulicy. Szklany dach nad powierzchnią całego holu głównego wraz z antresolą, rozjaśnia tę strefę wejściową wyodrębniając ze zwartej zabudowy.
GALERIA
